Naar de passiflora

Het kostte bloed zweet en tranen, maar deze avond vertrekt er een overvolle verhuiscamion richting Frankrijk. Ons moes is al vertrokken met de camionette. Samen met Karel reist ze haar toekomst tegemoet. Entre les passiflores uit de grond stampen is de boodschap.


Karel verwelkomt zijn gasten alzo:

Eind negentiende eeuw met keien en breuksteen uit eigen grond opgetrokken langs een landweg die uitgeeft op de Gabas, een zijrivier van de Adour. Op een stuk land, omzoomd door het kanaal van de Gabas, die de geklasseerde watermolen van de buur bevloeit.

Een glooiend, vruchtbaar landschap dat bij klaar weer plots de Pyreneeën aan de horizon tovert, de hoop van zoveel pelgrims in voorbije eeuwen die op weg naar Compostella de afdaling van de heuvel van Saint Sever namen. De Gabas meandert overal tegelijk. Ook in de spiegel van de zwemvijver die de grote tuin met accacia’s en eiken een tweede adem geeft.